Heel veel mensen vragen ons hoe kom je nu aan de naam Ambrosius voor jullie imkerij.?

Onderstaande is een verklaring .

Onze imkerij is genoemd naar de heilige Ambrosius , patroon heilige van de imkers.

Ambrosius, Patroon van de Imkers.

Was Ambrosius een imker? Nee, dat was hij niet. Waarom dan strijkt een bijenzwerm neer- zoals de geschiedenis wil- op de lippen van de zojuist in het generaalkwartier in Trier geboren Ambrosius?

Om dit te begrijpen gaan wij terug naar het geloof, de mythen en sagenwereld van onze verre voorvaderen, overgeleverd van stam naar stam, van geslacht naar geslacht, vanaf de oorsprong van de oeroude Indo-Europese mens. Geboorte, liefde, angst,vreugde,schoonheid, het mysterie van leven en dood, het Noodlot waar je geen greep op hebt, alles wordt in die wereld vanuit goede en kwade machten ervaren en verklaard.

"Alles is vol goden" verzucht een oude Griekse wijsgeer en zo voelde men het. Goden, schimmen van gestorvenen, elfen, nimfen en muzen, zij allen spelen hun rol. In dit denken nemen BIJEN een veelomvattende plaats in. Uit holen en spleten worden zij door Moeder Aarde naar ons gezonden om ons te doen delen in Haar Vruchtbaarheid. "Bijen hebben deel aan de Goddelijke Geest en de Hemelse Bezieling" zegt Vergilius en zij zijn er de overbrengers en toedelers van.

Kreta was de bakermat van een oeroude beschaving: De jonge Zeus wordt er verborgen gehouden voor zijn niets ontziende vader Kronos; hij wordt er gevoed en grootgebracht met de door goden bezorgde honingspijs; zijn voedsters zijn twee nimfen; de ene heet "Melissa" ("honingbij"), hun vader was "Melisseus" ofwel "bijenkoning"of "honingkoning". Op Kreta werd de bij vereerd als de brengster van de goddelijke Inspiratie, de bezielende Vervoering die ons boven het materiële verheft en goddelijk maakt.

Ook de drie voedsters van Apollo, de orakelgod van Delphi, zijn bijen. Bij Homerus heten zij "Drie zusters met snelle vleugels, bestrooid met wit meel (stuifmeel; vergelijk onze witte wieven), huizend in een kloof; zij doen zich tegoed aan de honingraat; als zij van de honing eten, raken zij in vervoering en spreken de waarheid; blijft de zoete spijs haar ontzegt, dan zwermen zij onrustig rond en raaskallen onzin."Ook de muzen zelf zijn bijen die de goddelijke inspiratie overbrengen naar profeten, dichters, redenaars en schrijvers. Als muzen zijn de bijen daarom ook schenksters van zang en muziek.

EEN BIJ, NEERSTRIJKEND OP DE LIPPEN VAN EEN DICHTER, GEEFT AAN, DAT DEZE OVER EEN UITZONDERLIJKE GODDELIJKE INSPIRATIE BESCHIKT.

Grote schrijvers en dichters uit de oudheid werden met de goddelijke honingspijs gevoed: Homerus, Sophocles (zelf een bij genoemd), Vergilius. De Romeinse schrijver Cicero meldt dat bijen zich neerzetten op de lippen van Plato, toen deze als zuigeling lag te slapen in zijn wieg. En dan weten wij waarom in deze denkwereld een bijenzwerm de goddelijke inspiratie kwam aanreiken aan de zuigeling Ambrosius, de latere welsprekende vertolker van goddelijk zaken.In handboeken vindt men onder de term AMBROSIUS als toelichting vaak "Als klein kind zou, aldus de legende, een bijenzwerm op zijn gezicht zijn neergestreken om even later zonder hem te steken weer weg te vliegen". Dit is wel erg mager en dan moet de conclusie zijn, dat in onze tijd voor het denken in mythen en sagen geen begrip meer is overgebleven.

“Dit is onze eerste blog.
Hiermee willen we jullie een kijkje achter de schermen geven in onze imkerij.

Deze blog is geschreven in juli van dit jaar.

Het is zaterdagmorgen 5 uur.
De wekker gaat en Harry staat op. Samen met Hans drinkt hij een kop koffie. Ze stappen in de bus en rijden naar de plek waar ze moeten zijn. Daar begint het te regenen, met bakken tegelijk komt het water naar beneden. Ze blijven in de bus zitten in de hoop dat de waterval stopt.
Er komt voorlopig geen einde aan de regen.
Harry en Hans stappen uit en samen sluiten ze de vliegopeningen van de kasten af. De bijen zitten binnen op dit tijstip. De deksels worden van de kasten af gehaald en de reisramen worden erop gezet. Daarboven komen de deksels er omgekeerd op. Dit zodat er voldoende ventilatie in de kasten is.

Als de kasten reisklaar zijn worden ze rustig op de aanhanger geplaatst. Rustig, want teveel beweging voorzaakt stress bij de bijen. Tijdens het vervoer hebben ze toch al last van stress.

Daarna worden de stellingen waar de kasten hebben opgestaan ook op de aanhanger gezet.
Alles wordt stevig vastgebonden.

Ze rijden naar de plek waar de volken zullen overwinteren.

Midden juli, dan al naar de winterplek, zult u zeggen?

Dat klopt, als het fruit is uitgebloeid komen de plukkers. Die kunnen onze bijen er niet bij gebruiken. Daarom brengen we ze weg.

Dat dit 's morgens in alle vroegte moet gebeuren heeft te maken met het feit dat als je ze later op de dag ophaalt een flink aantal bijen er op uit is gevlogen, op zoek naar voedsel.

Op de winterplek aangkomen worden de stellingen afgeladen en op de plek gezet.
Ook de bijenkasten worden voorzichtig naar hun plek gebracht.
Later die dag gaat Harry terug en opent de vliegopeningen. De bijen rollen de kast uit. Een flink aantal van hen gaan hun nieuwe omgeving verkennen, op zoek naar voedsel en water.

Zondagsmorgens gaat Harry nogmaals naar winterplek, hij verwijdert de reisramen en plaatst de deksels terug.”

met vriendelijke groet,

Wilma Schrotenboer Hoekman